Schuttersverhalen van en door schutters!
Deze pagina is bedoeld voor verhalen en anekdotes, aangeleverd door schutters. Wie literair talent heeft of denkt dit te hebben, schroom niet en stuur jouw creatie in naar de webmaster! Het begin is al gemaakt.
Eine keuning vertelt euver de kirmës van 2015 in Broukzittert…
Het jaarlijkse vogelschieten van St. Lambertus staat eraan te komen, dus in Broeksittard is dit al weken van tevoren een onderwerp van vele gesprekken geweest.
Wie schiet, wie niet, wie wil, wie mag niet van de vrouw, wie zie je het liefst als koning, hoe wordt het weer tijdens de kermisdagen enz.enz.enz.
In Broeksittard vindt het vogelschieten altijd plaats op kermiszondag, de kermis wordt gehouden op de zondag, maandag en dinsdag het kortst bij de feestdag van de H. Lambertus (17 september). Valt deze feestdag voor of op woensdag dan is de kermis het weekend ervoor, anders het weekend erna.
Ik was dit jaar tot en met de woensdag voor de kermis absoluut niet van plan, tijdens het vogelschieten meer dan het plichtschot te lossen, tot op donderdagavond een bevriend stel (Wil en Netje) langs kwam op een biertje. Vrolijk en opgewekt vertelden ze, dat ik op de vogel zou schieten, dit zou in Broeksittard de ronde doen. En ik zou mijn vrouw Marian een plezier ermee doen, werd lachend opgemerkt. Blijkbaar had men bepaalde voorgevoelens.
Natuurlijk vond mijn vrouw, een geboren en getogen Broeksittardse dit een geweldig idee.
Wil en Netje boden spontaan hun huis aan als koningshuis. In Broeksittard is het gebruikelijk dat men binnen de dorpsgrenzen ‘’zijn’’ koningshuis heeft. Hier wordt ook versierd en wordt men ook afgehaald voor de optochten door alle straten van het dorp. Wij zijn nu al het 9e jaar op rij tijdens de kermisdagen “in de kost” bij Wil en Netje, wij kunnen ons daar ook omkleden en zo.
Toen mijn zoon mij een dag erna ook nog begon te pushen begon ikzelf ook een beetje te twijfelen. Zou ik het dan toch maar nog eens proberen? Immers, jonger worden wij niet en wie weet of het volgend jaar nog kan.
En dan heb je nog die zachte dwang van alle kanten. Het leek wel of iedereen van mijn verwachtte dat ik op de vogel zou schieten, ook al had ikzelf er eigenlijk niet zoveel trek in.
In de nacht van zaterdag op zondag ben ik een paar keer wakker geschrokken, en het spookte door mijn hoofd. Ik zou hem best eens af kunnen schieten!
Kermiszondag 20 september 2015:
Op kermiszondag waren wij al vroeg op, zo rond 6:00 uur. Om 8:30 uur reed de taxi voor (in ons geval Wil van Netje) om ons naar het koningshuis te brengen. Hier heb ik dan ook gezegd dat het doorgaat, ik zou het nog een keer proberen. Om 9:15 uur werden alle schutters verwacht bij Café Ties Wilms.
Ook hier weer spoorden enkelen mij aan, om ervoor te gaan. Het zou voor Marian zo leuk zijn.
Maar daar deed ik het ook voor, proberen, Marian een keer als koningin door haar geboortedorp laten trekken. Voor mij was het wel leuk, maar geen must omdat ik al diverse keren koning was geweest in mijn geboortedorp in de Zelfkant. Het gevoel kende ik dus, al zou het in Broeksittard toch een beetje anders zijn.
Inmiddels was bekend geworden dat ook ik vandaag zou doorschieten terwijl ik eigenlijk tot de woensdag ervoer had aangegeven, absoluut niet op de vogel te schieten.
De een vond het leuk, anderen hadden dit blijkbaar niet verwacht en waren niet zo blij al lieten ze dat niet merken. Maar een schutter voelt dat. Misschien dacht men, die heeft zo lang in het eerste team geschoten, blind is hij niet dus die zou mij de vogel wel eens voor de neus kunnen wegschieten. Maar dat het iemand nu dun door de broek ging is ook wat overdreven.
Terwijl koning worden een kwestie is van goed schieten, op het juiste moment aan de beurt zijn en heel veel geluk. Goed schieten konden al onze schutters, maar of ik het nodige geluk zou hebben? Er waren wel voorgevoelens, achteraf ook bij anderen, hoorde ik.
Na een of meer consumpties om aan de smaak van het kermisbier te wennen trokken wij vanuit Café Ties Wilms in optochtformatie naar de kerk. Om 10:00 uur vindt hier een mis plaats. Niet in de mis zijn kost 4 euro boete. Overigens kost niet aantreden tijdens de kermisdagen 5 euro. Er moet toch wat in de kas komen, he?
In de kerk zijn voor de schutterij de voorste banken gereserveerd, de koning dient in de 1e rij plaats te nemen. Voordeel is, dat hij daar wordt “bediend”, dat betekent dat hij kan blijven zitten en hem de hostie wordt gebracht. Nadeel is, dat hij naast de voorzitter, erevoorzitter en ereleden zit en zich de hele mis koest moet houden.
Rond 11:00 uur was de mis uit en na goede kermiswensen van de pastoor trokken wij naar het verenigingslokaal Café Ties Wilms voor de traditionele kermisvergadering.
In deze vergadering worden de notulen van de laatste vergadering voorgelezen, mag de oude koning zijn afscheidswoordje doen (en liefst een rondje geven) en worden de leden er nog eens op geattendeerd wat het koningschap inhoud en wat van de nieuwe koning verwacht wordt. Zo dient de koning op elke kermisdag voor de gehele schutterij (op zondag ook voor de fanfare) een rondje te geven, zich te laten vergezellen van een koningin (gewenst, doch niet verplicht), een zilveren koningsplaatje te laten maken (gewenst, doch niet verplicht), tijdens de kermis alle horecagelenheden in het dorp minimaal een keer te bezoeken in begeleiding van minimaal twee leden van de schutterij, op de zaterdag volgend op de kermis tijdens de feestavond (koningsbier) een vat bier van 50 liter ter beschikking te stellen en op de eerstvolgende vergadering van de schutterij aan ieder bestuurslid en de overige leden een foto van het koningspaar te overhandigen.
Vervolgens werd het schietgeld geïnd van 2 euro p.p. Ieder senior lid is dit verschuldigd. De officieren betalen officiersgeld, dit varieert van 2,50 tot 5 euro afhankelijk van de rang van de betreffende officier. Dit geld komt ten goede aan de nieuwe koning.
Het bestuur heeft voor de vergadering uitgeloot, in welke volgorde de schietgerechtigde leden op de vogel mogen schieten. Deze volgorde wordt aan het einde van de vergadering bekend gemaakt, ik had nummer 16, mijn verjaardag. Of dit toeval was of een hint?
Had ik niet het voorgaande jaar ook mee geschoten en de helft van de vogel naar beneden gehaald? De schietcommissie had toen noodgedwongen een tweedelige vogel moeten maken. Misschien was dat toen een voorproefje voor mij.
Na de vergadering kan men nog wat na borrelen of gaan eten. Al teveel tijd is er niet omdat men om 14:00 uur weer aan het verenigingslokaal wordt verwacht. Wil en ik kozen voor het tweede omdat de soep niet koud mocht worden.
Tijdens het eten op kermiszondag bij Wil en Netje bleek dat mijn besluit om mee te schieten de achterban en “hulptroepen” al in enige staat van opwinding en paraatheid had gebracht.
En goede zet, zoals achteraf bleek.
Om 14:00 uur was het aantreden geblazen bij Café Ties Wilms om de ‘’oude’’ koning op te halen.
Vervolgens werden bij de kerk Z.E.H. pastoor en de eregasten opgehaald. Fanfare St.Celicia gaat vanaf de kerk voorop in de optocht naar de schietwei.
Daar aangekomen blijft de schutterij in de houding staan en spreekt de erevoorzitter een kort gebed. Hierna hebben de leden van de schutterij de tijd voor een of meer biertjes en het schieten kan langzaamaan beginnen.
Het schieten gaat statutair in de volgorde: oude koning, vertegenwoordigers gemeentebestuur, Z.E.H. pastoor, de eregasten, de niet geüniformeerde leden, de erevoorzitter, voorzitter, vervolgens de schutters.
Zodra de oude koning zijn schot heeft gelost, nemen de voorzitter en de erevoorzitter hem het zilver af. Dit wordt voor iedereen zichtbaar bij de oplegpaal opgehangen.
De oude koning (mits hij geen officier is) wisselt vervolgens het rode koppel om voor de het witte, de kruisriemen en de poeties.
Tijdens het schieten gaan twee van de marketentsters ‘’met de pet rond’’ voor een kleine (liever grote) bijdrage voor de nieuwe, dan nog niet bekende, koning.
Ook dit jaar had de schietcommissie weer een mooie vogel gefabriceerd met de zoals ook in de voorgaande jaren eraan bungelende worsten en kaas. De vogel bestaat uit een beschilderde ronde plaat die rondom met 90 schietstokjes in de opening van een andere plaat is bevestigd. Deze plaat wederom is boven in de kogelvanger bevestigd. De afstand van voorkant buks tot de vogel is 15 meter. De stokjes moeten bijna allemaal zijn weggeschoten alvorens de vogel valt. Op de voorkant van de plaat zijn de kop en de vleugels geplaatst, aan deze de worsten en het blok kaas bevestigd.
De worsten en het blok kaas zijn meestal een prooi voor de eregasten, zo ook dit jaar.
Hierna ging het pas echt om de worst, de schutters waren aan de beurt.
In het begin lost iedereen zijn plichtschot, daarna schieten nog geruime tijd een vrij groot aantal leden mee totdat diegenen overblijven, die “hem aaf” willen en mogen schieten en koning willen worden.
De laatste 7 schutters waren Martin (winterkoning 2011), Vic (koning 1974 en 2009, pas opa), Piet(bijgenaamd sniper, geducht concurrent), John (commandant, pas opa), Willy (koning 2004), Robert (koning 2014) en ik met internationale ervaring in het koningschap, maar nog niet in Broeksittard. Mijn concurrenten waren duidelijk niet de minsten, het kon alle kanten op. Een van ons zou het worden, ik gunde het iedereen van harte, mijzelf natuurlijk ook.
Veel ronden liet de vogel geen krimp. Er waren weliswaar veel van de stokjes die de vogel houden weggeschoten maar de vogel bewoog nog totaal niet. Hij leek nog muurvast te zitten. Pas als er enige beweging in zit weet je, dat het niet meer lang kan duren.
Hier zou het dus nog wel even gaan duren, dacht ik zoals iedereen.
Toen was ik aan de beurt, zondag 20 september 2015, 17:21 uur!
Nadat de assistent schietmeester ook mij erop gewezen had waar nog stokjes de vogel vast hielden, loste ik schot nummer 163 en wel op de positie 20 over (schuttersterm) waarbij ik het stokje en een beetje plaat in het vizier nam.
Tot ieders verbazing kwam de vogel in zijn geheel en zonder enige aarzeling naar beneden, een schot in de roos blijkbaar, en dat zonder mijn schietbril.
Ikzelf was blijven doorkijken (diopter) en verbaasd, dat de vogel eruit was maar realiseerde mij al snel,” det ich keuning waas van St. Lambertus!”
De voortekenen waren uitgekomen, blijde gezichten alom, vooral bij mijn vrouw Marian (haar wens was uitgekomen), mij zoon Ron, schoondochter Danielle, kleinzoon Mick en Wil en Netje.
Achteraf hoorde ik, da t de vogel ook nog in ronde 16 gevallen was, mijn verjaardag. Bestaat toeval wel of is alles voorbestemd, vraag je je dan af.
Ook al weet je ongeveer wat op je afkomt, je moet het toch eerst eens gaan meemaken.
Omdat ik pas ‘s morgens definitief had beslist, mee te schieten was er niets geregeld o.a. wat de jurk van de koningin betreft. In Broeksittard is het al 250 jaar traditie dat de koningin op de maandag na het vogelschieten, dus voor de eerste rondgang door het dorp, verschijnt in een koninginnenjurk.
Ik liet alles op mij afkomen, ik kon ook niet anders.
Het op de schietwei opgehaalde geld, het koningsgeld en het schiet- en officiersgeld werden mij door de secretaris overhandigd. Vervolgens bood de enkele jaren gelden opgerichte koningsgeldspaarclub mij het dit jaar gespaarde geld aan.
Leden van de spaarclub sparen gemiddeld een euro per week, dus maximaal 52 euro voor het koningschap. Mocht iemand van de spaarclubleden de vogel afschieten, krijgt hij al dat geld. Is dat niet zo, wordt hiermee de contributie van de spaarclubleden betaald. Dit geweldig initiatief moet hoe dan ook behouden blijven omdat een koningschap immers wat kost (koninginnenjurk) en de kermisdagen ook wel een paar euro opslokken. Ik had het geluk om lid te zijn van de spaarclub.
Al met al beschikte ik nu al over voldoende financiële middelen om de kermisdagen door te komen zonder eigen middelen te moeten aanspreken.
Navraag bij Marian wees uit, dat er al iets geregeld was betreffende het zoeken naar een nieuwe koninginnenjurk. Dat was al een hele geruststelling. Zou ik mee moeten, zou ik het kerkbezoek en het Frühschoppen moeten laten vallen en dat is al een ramp op zich. Eigenlijk kan dit ook niet omdat hiermee een jarenlange traditie wordt doorbroken.
Na een lange felicitatieronde van mijn familie, de aanwezige schutters en aanwezige bezoekers werd mij door de commandant het rode officierskoppel omgedaan, vervolgens kreeg mijn hoed de “koningspluim” en bij de schietboom werd mij door de voorzitter en erevoorzitter het koningszilver omgehangen. De sabel hoefde ik gedurende de kermis niet mee te slepen, tijdens de schuttersfeesten moet dat wel.
Na het schieten van de nodige foto’s trad de schutterij aan in twee rijen voor de inspectie door koning en officieren.
Nu was eerst de commandant aan de beurt: “Schutters, geef acht, presenteer geweer!”.
Vervolgens mocht ik onder tromgeroffel met de officieren langs alle aangetreden schutters lopen, de inspectie dus. Alles was in orde op wat bierlucht na, maar dat mag.
Na het aantreden in optochtformatie verliet ik onder luid applaus van de aanwezige bezoekers met de schutterij de schietwei voor een rondgang door de oude dorpskern (Aan het Broek, Kruisstraat, Dorpstraat), bestemming gemeenschapshuis.
Hier aangekomen meldde de commandant voor het uittreden, dat men een rondje van de koning tegoed had.
Inmiddels is het in Broeksittard gebruikelijk dat men in tegenstelling tot de verplichte consumptie voor elke schutter per dag in elk café op alle drie kermisdagen een rondje geeft, op zondag ook voor de fanfare en op dinsdag ook voor de ereleden die met wandelstok in de optocht meelopen. Vanzelfsprekend hield ik het ook op een consumptie per schutter per dag per café.
Na de nodige consumpties genoten te hebben waaronder het eerste rondje van de koning vertrokken wij na een korte rondgang naar het café Het Hoekje, hier volgde hetzelfde ritueel.
Vervolgens via een andere route op naar een ander café in Broeksittard ( Oos Cafeke) waar e.e.a. zich herhaalde wat de consumpties betreft.
Rond 19:30 uur was het tijd om de koning “naar zijn koningshuis” te brengen.
De eerste kermisdag zat er bijna op, alleen bezochten wij vanaf 21:00 uur nog een van de drie cafés zoals in de reglementen aangegeven.
Om ca. 23:45 uur waren wij thuis, heel moe, maar ook heel blij en tevreden dat het een mooie dag was.
Om ca. 24:00 uur gingen bij mij de lampen uit.
Kermismaandag 21 september 2015
Het was een korte nachtrust, het vele genoten vocht op kermis-zondag moest er weer uit en om 4:30 uur werd ik weer wakker om vervolgens geen oog meer dicht te krijgen. Ik verkeerde door weinig slaap en misschien teveel drank en de gebeurtenissen van de zondag inmiddels in een staat, die men in Broeksittard als “ram kapot” betitelt. Ik ben ook de jongste niet meer.
Om 6:00 uur stond ik dus maar op. De douchebeurt veranderde weinig aan mijn toestand, een klein ontbijt ook niet. Ik kon bijna staande slapen. En dat met nog twee zware dagen voor me.
Mijn vrouw moest ook op want van haar werd verwacht dat ze ’s middags een nieuw koninginnenjurk aan zou hebben. Maar er waren hulptroepen, twee vrouwelijke leden van de schutterij (marketenster Silvia, een ‘’ervaren” koningin en Tonita onze secretaris) en onze schoondochter Danielle gingen om 8:30 uur met Marian op pad voor een nieuwe koninginnenjurk.
De koning, dus ik, moet op maandag en dinsdag ook naar de kerk die al om 9:00 uur begint. In welke lichamelijke staat men de kerk bezoekt, maakt niet uit, als men er maar is. Het is traditie in Broeksittard dat men na de kerk op maandag en dinsdag naar het plaatselijke kerkhof gaat en dat daar o.l.v. de erevoorzitter wordt gebeden voor overleden schutters. Zo ook nu.
Rond 10:00 uur was dan een heugelijker moment aangebroken, Frühschoppen in café Ties Wilms.
Ik hield het een dik uurtje vol en toog samen met Wil naar het koningshuis. Hier was inmiddels door Pascal, Robert en Patrick de versiering aangebracht. De afgeschoten vogel hing ernaast.
Om 11:30 uur dan maar even bellen of de dames inmiddels geslaagd waren.
Men was blijkbaar geslaagd en was in afwachting van het vermaken van de jurk maar gaan lunchen. Rond 14:00 uur zouden ze terug zijn.
Dan maar nog even met Zus, de nicht van Marian, wat versnaperingen inkopen bij de Aldi en Edeka in de Zelfkant (gratis parkeren).
Als men door de schutterij wordt opgehaald en de schutters wachten op het koningspaar worden ze getrakteerd op een kleine versnapering zoals chocolade, een worstje, een sigaret, een borrel of iets dergelijks. De oude koning had wat nog over was van zijn koningschap vrijblijvend ter beschikking gesteld, ik hoefde dit alleen nog maar iets aan te vullen.
Omdat we nog borrelglaasjes misten, ook nog gauw met Wil naar de Sligro.
Bij terugkomst gingen wij eten (Netje had de soep al op tafel staan) en even uitrusten in afwachting wat er nog komen zou.
Even later verscheen Bianca die de versnaperingen aan de schutters zou aanbieden, om 13:55 uur de kapster en om 14:05 uur Marian, Silvia, Tonita en Danielle.
Wil was inmiddels wijselijk vertrokken naar Oos Cafeke waar de schutterij zou aantreden en liet mij zitten met de 7 dames. Ik mocht me nergens mee bemoeien en de jurk niet zien, dus ging ik maar wat tv kijken. Ik had nog steeds moeite, mijn ogen open te houden.
Na een uurtje gekakel in het kippenhok (keuken) was het zover, de koningin was klaar. De schutterij stond al voor het koningshuis, Marian kwam de trap af en ik kon haar nu ook in haar koninginnenjurk zien.
Bij eerdere koningschappen in de Zelfkant had ik de jurk mee uitgezocht, nu wist ik niks.
Ik was blij verrast dat Marian een kleur jurk had gekozen die in mijn smaak viel, net zoals de jurk in zijn geheel. Daar konden we de straat mee op!
Onverwacht veel mensen hadden zich voor het koningshuis verzameld om een eerste glimp op te vangen van het nieuwe koningspaar, zeg maar koningin. Ik was alleen nodig om de vogel af te schieten, daarna moest ik het doen met een bijrol. Maar ik was nog steeds doodop en het maakte mij ook niks uit, Marian zou voor mij mee moeten lachen.
Fotograaf Marco was inmiddels ook gearriveerd en maakte de nodige fotos.
Na inspectie van de schutterij volgde de eerste rondgang door het dorp met bestemming Het Hoekje, hier werd het bekende ritueel gevolgd. Daarna weer een rondgang en op naar Oos Cafeke. Er werd natuurlijk veel vochtverlies gecompenseerd.
Het laatste station van de maandag is traditioneel zaal Ties Wilms alwaar de konings- cq. Koninginnenwals(of tango of foxtrot) gedanst moet worden.
Hier aangekomen vormde de schutterij een rij en ging in een lange sliert naar binnen.
Binnen vormden de schutters een kring, en bij de eerste klanken van de koningswals(tango) presenteerden de geweerdragers het geweer.
Marian en ik draaiden de eerste rondjes, vervolgens werd de koningin “afgegeven” aan een andere schutter uit de kring. Dit ging zo door tot het lied was afgelopen. Toen kreeg ik de koningin weer terug.
De “eetcomissie” (een aantal Broeksittardenaren o.a. Frenk, Jan, Sjohn) had er weer voor gezorgd, dat er wat te eten klaarstond.
Het is in Broeksittard traditie dat de mensen van de commissie op maandag voor eten zorgen, de schutterij gaat in de eigen rijen met de pet rond voor een bijdrage in de kosten.
Ook werd Marian een grote bos bloemen aangeboden en een envelop met een bijdrage.
Tijd om te relaxen en de dorst te lessen, maar niet voor iedereen. Marian en ik, de geweerdragers waar ik onderdeel van uitmaak, de marketentsters waar Marian onderdeel van uitmaakt, de commandant en een officier (Wil van Netje), Tonita, Ron, Danielle en Mick moesten eerst nog naar boerderij Jetten waar de nodige staatsiefoto’s werden gemaakt.
Bij terugkomst eindelijk tijd voor een biertje en een hapje eten.
Rond 19:30 uur werden wij door de schutterij teruggebracht naar het koningshuis.
Even wat opfrissen en wat eten bij Wil en Netje en vervolgens nog naar Oos Cafeke (mijn stamcafé).
Hier bij Riek, sinds deze zondag bijgenaamd mevr. Bailey , hielden wij het vol tot ca. 23:30uur, te voet en genietend van de frisse lucht kwamen wij omstreeks 23:45 uur thuis aan.
Bijna direct weer naar bed, want de koning werd dinsdag om 9:00 uur weer verwacht in de kerk.
Kermisdinsdag 22 september 2015
Ik had wat meer geslapen en pas om 6:30 uur de wekker laten aflopen.
Het had gescheeld want ik voelde mij een stuk frisser na de douche.
Omdat ik wat aandacht aan een ontsteking in mijn linker voet moest schenken in de vorm van een uurtje flink koelen reed ik met mijn auto naar de kerk en direct na het bezoek aan het kerkhof naar huis. Het regende ook wat.
Aangezien de weersvoorspellingen voor dinsdag zeer slecht waren, had Marian voor de zekerheid en na overleg met het bestuur een reservejurk klaar gehangen.
Rond 11:45 uur verscheen de ‘’taxi’’ en konden wij gaan eten.
Even na de middag leekt het op te klaren, het zonnetje kwam tevoorschijn en wij besloten, geen gebruik te maken van de reservejurk. Blijkbaar was alle consternatie voor niets geweest.
Maar om 14:00 uur begon het toch te regenen. Marian en ik stonden klaar om opgehaald te worden, maar de schutterij wachtte in het café tot het wat droger werd.
Om ca. 15:00 uur was het regenen zo goed als gestopt en werden wij opgehaald, het leek een half uurtje droog te blijven.
De voor dit tijdstip gebruikelijke route over Achter Spitsbergen en de Broeksittarderweg leken wij niet droog te kunnen afmaken gezien de donkere wolken aan de hemel en de sporadische druppels regen die al vielen. Dit zou de koninginnenjurk en de uniformen niet ten goede komen.
Het bestuur besloot daarom, alleen de route door de oude dorpskern te lopen en dan snel het café Het Hoekje op te zoeken. Wij haalden het net.
Met bakken kwam de regen uit de hemel vallen. Maar wij zaten droog en konden weer eens enig vochtverlies compenseren al dan niet met onze gele vriendjes.
Rond 18:00 uur werd besloten, om toch een poging te wagen om Oos Cafeke te halen zonder nat te worden ‘’tot op de óngerbóks”.
Toen ik in de deur van het café de regendruppels stond te tellen kwam toevallig een kennis (roepnaam Froon) met de auto langs. Ze had het zijraampje een beetje open en ik riep of ze Marian even naar Oos Cafeke wilde brengen. Omdat dit geen probleem was werd Marian daar droog afgezet.
Even later vertrok de schutterij bij iets nalatende regen ook, ik kon gebruik maken van Marians paraplu die was achtergebleven.
Tijdens het verblijf in Oos Cafeke werd het toch nog droog. Voor de fotograaf aanleiding om in de tuin van Oos Cafeke nog wat mooie foto’s te maken.
Van hieruit trok de schutterij naar zaal Ties Wilms waar weer een koningswals volgde.
Opmerkelijk hierbij was dat de voorzitter zich de koningin ‘’sjnapte’’ voor ik aan de dans kon beginnen en zelf de dans opende. Vervolgens werd weer gewisseld zoals bekend.
Nu was het tijd om wat te eten en te drinken. Voor de dinsdag had de voorzitter voor het eten gezorgd. Deze amateur-Bocuse was al vroeg ‘s morgens in de weer om het in Broeksittard wereldberoemde Haariebrood te bakken en andere lekkernijen voor te bereiden.
Tot ca. 19:15 uur verbleven wij in zaal Ties Wilms, vervolgens werden wij bij droog weer naar het koningshuis gebracht.
Even naar binnen, de schutterij kreeg de bekende versnapering, vervolgens gingen Marian en ik weer naar buiten voor een dankwoord en de afsluitende parade.
Het is gebruikelijk dat de koning zich bedankt bij de schutterij voor hun deelname en inzet tijdens de kermisdagen.
De schutterij trok vervolgens in optochtformatie en stukje van het koningshuis weg, keerde en in de paradepas marcheerde de schutterij voor het laatst deze kermis langs ons als koningspaar, voor elk koningspaar een mooi moment.
Overigens bleek onze vaandrig tot grote hilariteit over bijzondere vaardigheden te beschikken bij het uitvoeren van de paradepas.
Met een lach dus ging deze, achteraf zeer mooie en zonder incident verlopen kermis voor de schutterij ten einde.
Even fris maken, omkleden en dan nog een uurtje naar Café Het Hoekje. Nu hadden wij alle cafés bezocht na afloop van de rondgangen.
Om ca. 22:00 uur verlieten wij, dat wil zeggen Marian, ik, Wil en Netje ook dit café om nog een kort bezoek te brengen aan het stamcafé van de geweerdragers, Oos Cafeke.
Om 23:00 uur ging er geen druppel meer in en met een taxi werden wij naar huis gebracht.
Rond 23:15 uur eindigde voor ons deze eerste kermis als koningspaar in Broeksittard. Al met al was het zeer vermoeiend, maar onvergetelijk en je moet het een keer hebben meegemaakt.
Zoals de kermis in Broeksittard wordt gevierd, gebeurd dat nergens in heel Nederlands en Belgisch Limburg. Bijna 3 dagen aan een stuk vieren en het instant houden van oude tradities. Daar mag men best trots op zijn in Broeksittard.
Daarom een oproep aan alle schutters: schiet mee, probeer koning te worden, want die ervaring neemt je niemand meer af en denk aan het liedje:
Einmaol in mien laeve wil ich sjöttekeuning zeen….
Mij is het gelukt!
Zittert (Sjtadbrouk) 25 september 2015
(C) Wil Mohren 2018