Geschiedenis van onze Schutterij

Gedenkwaardigheden uit de historie van schutterij Sint Lambertus (H.Maassen en P.Palmen)
(uit het boek "Broeksittard", met dank aan Frank Maassen)

De broederschap van Sint Lambertus bezit een zeer oude en roemrijke historie. Wanneer we mogen afgaan op de jaartallen op de aanwezige zilveren koningsplaten, dan zou deze schutterij reeds in 1087 hebben bestaan.

Ondanks alle tradities ging Sint Lambertus ook met de moderne tijd mee. In 1955 werd de zogenaamde nieuwe exercitie ingevoerd, waarmee men vooral in het begin vele prijzen behaalde en veel waardering oogstte bij het publiek.

In oktober 1956 werd aan de Duitse beeldhouwer Preuss uit Stahe (D) opdracht gegeven tot het vervaardigen van een nieuw houten Sint Lambertusbeeld. De nieuwe creatie kon al op tweede Kerstdag van dat jaar aangeboden worden aan pastoor Packbier. Het beeld, dat de schutterij schonk aan de parochiekerk, kreeg zijn inzegening en plaats tijdens het lof op 11 augustus 1957. Het uit circa 1650 stammende oude Lambertusbeeld, met een replica van het oude kerkje van Broeksittard op zijn hand, verbrandde in de vijftiger jaren jammer genoeg.

Oud-pastoor Th. Mulder vierde zondag 6 april 1957 zijn gouden priesterfeest. Om deze oud parochieherder te eren toog de schutterij, vergezeld van vele inwoners van Broeksittard, naar Maastricht.

In 1963 werden aan de schutterij twee bielemannen toegevoegd. Bielemannen gaan de schutterij vooraf om eventuele hindernissen uit de weg te ruimen. Tengevolge van de verwerving in 1967 van nieuwe uniformen naar het model Regiment Limburgse Jagers, was het historisch gezien onmogelijk de bielemannen te handhaven. Zij verdwenen dan ook weer snel van het toneel. De uniformen uit 1946 werden toen verkocht aan de schutterij van Grubbenvorst.

Sjeng Leinders maakte in 1968 de zestigste vogel voor het jaarlijkse vogelschieten. Vroeger hadden ereleden en genodigden een eigen erevogel om op te schieten. Men wilde natuurlijk niet dat een leek met de hoogste eer ging strijken. Deze vogels werden gemaakt en geverfd door Lambert Dieteren en later door Sjeng Leinders.
Verteld door F. Wilms en S. Leinders en vermeld in het Schuttersboek o.a. in 1920.Niet bekend is wanneer dit gebruik werd afgeschaft. Vermoedelijk is na de Tweede Wereldoorlog geen erevogel meer gemaakt.